Prace archiwalne nad spuścizną prof. Jerzego Szackiego

Instytut De Republica – w ramach prowadzenia działalności dokumentacyjnej i współpracy ze środowiskiem naukowym – zaangażował się w prace archiwalne nad spuścizną prof. Jerzego Szackiego, socjologa i historyka myśli socjologicznej.

Archiwum prof. Jerzego Szackiego to zespół akt przekazany do zasobu Połączonych Bibliotek Wydziału Filozofii i Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego, Instytutu Filozofii i Socjologii PAN i Polskiego Towarzystwa Filozoficznego pod koniec 2022 roku. Materiały zostały przejęte w stanie nieuporządkowanym w ilości 3,5 metra bieżącego akt. Podjęte prace archiwizacyjne pozwoliły je wstępnie posegregować na grupy, zgodnie ze schematem układu materiałów w spuściźnie, określonym przez „Wytyczne opracowania spuścizn archiwalnych po uczonych”, opracowane przez Archiwum Polskiej Akademii Nauk w 1990 roku.

Spuścizna po prof. Jerzym Szackim to przede wszystkim materiały twórczości naukowej uczonego w postaci rękopisów, maszynopisów i druków jego prac oraz materiałów warsztatowych – notatek i wypisów z literatury i źródeł. W pozostałej części są to materiały działalności naukowej, opiniującej i wydawniczej, materiały biograficzne, szczątkowa korespondencja, recenzje o pracach twórcy spuścizny, prace osób obcych oraz załączniki – druki oraz przedmioty prywatne profesora.

W wyniku prowadzonych prac archiwizacyjnych zostanie przygotowany inwentarz spuścizny prof. Jerzego Szackiego składający się z części wstępnej – opisowej, zawierającej informacje o twórcy zespołu i charakterystykę materiałów oraz części inwentarzowej, stanowiącej wykaz jednostek archiwalnych w ramach poszczególnych grup materiałów. Układ wewnętrzny, zawartość i opis poszczególnych jednostek archiwalnych powstaną w oparciu o „Wytyczne..” PAN Archiwum w Warszawie. Z dokumentów zostaną wyjęte części metalowe, akta zostaną umieszczone i opisane w bezkwasowych teczkach i pudłach archiwalnych.

***

Prof. Jerzy Szacki (1929–2016) – historyk idei i socjolog, wieloletni profesor Uniwersytetu Warszawskiego, członek rzeczywisty Polskiej Akademii Nauk.

Stopień doktora uzyskał w 1959 r., stopień doktora habilitowanego w 1965 r., stanowisko profesora nadzwyczajnego otrzymał w 1973 r., a profesora zwyczajnego w 1987 roku. Dziekan Wydziału Filozofii i Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego (1981-1983), Prodziekan Wydziału Nauk Społecznych Uniwersytetu Warszawskiego (1967-1968). Przewodniczący Polskiego Towarzystwa Socjologicznego, członek Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego oraz Komitetu Badań Naukowych. Przewodniczący Komitetu Socjologii PAN. Odznaczony w 2004. r, przez Instytut Yad Vashem, medalem „Sprawiedliwy wśród Narodów Świata” za uratowanie Ireny Hollender podczas II wojny światowej. Odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. W 2009 r. otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.

Odbył wiele staży zagranicznych, m. in. w Paryżu, Oxfordzie, Waszyngtonie, Wiedniu. Wykładał gościnnie m. in. w: College de France, Szkole Nauk Społecznych przy IFiS PAN, szkołach letnich New School for Social Research w Nowym Jorku, Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego.

Ważniejsze publikacje książkowe: Ojczyzna, Naród, Rewolucja (1962), Durkheim (1964), Kontrrewolucyjne paradoksy (1965), Tradycja (1971), Spotkania z utopią (1980), Historia myśli socjologicznej (1981, 1983), Znaniecki (1986), Dylematy historiografii idei oraz inne szkice i studia (1991), Liberalizm po komunizmie (1994). Był także autorem i współautorem wyborów tekstów, przekładów prac innych autorów, artykułów i recenzji.